Dit artikel gaat over mijn EERSTE workshop rond persoonlijke groei OOIT: een kennismaking met boeddhistische meditatie. Dit verslag is het 1e deel uit het drieluik ‘workshops 2016-2017’. Ik deel deze verslagen om bij mensen met dezelfde drempelvrees als ik de angst voor het onbekende te helpen wegnemen. Zodat ze kunnen gààn voor wat er al langer aan hun mouw trekt…
Introductie meditatie
Wanneer je behoedzaam je eerste stapjes zet op het pad van persoonlijke ontwikkeling, bewuster leven, spirituele groei (het kind heeft vele namen), dan is meditatie een tool die snel in je gezichtsveld opduikt. Het gaat om geestelijke oefeningen die je leren om uit de tirannie van je geest te stappen. Iets waaraan ik alleszins behoefte heb. 😖
Er zijn tal van meditatievormen. Soms concentreer je je op één ding (zoals een kaarsvlam of je ademhaling) en soms concentreer je je bewust nergens op. In dat geval neem je de veranderingen in lichaam en geest waar (pijn of gedachten), en laat je ze ook gewoon weer voorbijgaan. Op andere momenten ben je heel stil, of net niét en reciteer je een mantra. Verschillende stijlen, waarvan ik er in het najaar van 2016 enkele leer kennen. 🌈
Herfstcursus Boeddhistische meditatie
De vreemde eend
Begin november 2016 begeef ik mij buitenshuis voorzichtig op eerder genoemd pad. Na een heel proces van innerlijke afweging (yep, that’s me), vind ik een vierdaagse rond boeddhistische meditatie, georganiseerd door het Taijicentrum van Mortsel.
Aan mijn interesse in de materie twijfel ik niet, aan mijn positie in een groep onbekenden nog wel. We zijn met 15 deelnemers, die, behalve ik, allemaal taiji volgen bij onze Chinese lesgever Zhengyu Shen. Bibi blijkt dus de vreemde eend in de bijt. Die herhaaldelijk gevraagd wordt hoe ze hier terechtgekomen is. “Ik heb er nood aan om uit mijn comfort zone te treden,” snater ik terug. Een standaard antwoord dat keer op keer warm onthaald wordt.
Inleiding tot het boeddhisme
Tijdens deze dagen maak ik kennis met het boeddhisme in verschillende facetten. Bij aanvang krijgen we een overzicht van verschillende boeddhistische scholen en de Chinese dynastieën. En natuurlijk het leven van de historische Boeddha (in het Mahayana-Boeddhisme ook Sakyamuni Buddha genoemd). Ik vind het allemaal boeiend, maar ook soms ingewikkeld (bodhisattva, tara, karmapa, …). En, eerlijk is eerlijk, er stelt zich ook een taalprobleem. Ik heb namelijk wat moeite met het Chinees Nederlands van de lesgever.
Meridianen en meditatie
Na deze eerder theoretische uiteenzetting bespreekt de lesgever de meridianen in het menselijke lichaam. Het is voor mij de eerste keer dat ik over deze energiebanen hoor spreken. In de visie van de Traditionele Chinese Geneeskunde vindt Qi (levensenergie) via deze kanalen haar weg naar onze organen. Ieder van de 12 hoofdmeridianen heeft een fysieke en psychische kant. Zo gaat de levermeridiaan niet alleen over de lever zelf, maar ook over frustratie (‘er ligt iets op je lever’). Heel interessante materie die ik later beslist nog verder uitzoek.
Het is ook de eerste keer dat ik aan een groepsmeditatie deelneem. We schikken onze matjes onder het puntdak. Er wordt niet vergeleken en er is geen competitie, wat mij erg bevalt. Ik doe mijn best om rustig te zijn… Maar kan beslist niet tippen aan die ene mevrouw die zo vrij van spanning is, dat er een wildvreemde kat op haar buik komt liggen! Een andere keer doen we een meditatie met de bekende, Sanskriete mantra ‘Om Mani Padme Hum’, die geassocieerd wordt met Avalokitesvara, de bodhisattva van compassie. Hoe vaker je deze mantra herhaalt, hoe groter je gevoel van mededogen naar jezelf en anderen. Om is de heilige klank, Mani betekent juweel, Padme is lotusbloem en Hum vertegenwoordigt de geest van verlichting. Het is mijn eerste kennismaking met het reciteren van een mantra. Leuk!
Taiji en stemgebruik
Aangezien Zhengyu taiji-leraar is, laat hij ons (of mij, beter gezegd) hier ook mee kennis maken. Ja, ik wist dat taiji (of tai chi) een eeuwenoude Chinese bewegingsleer is. (Maar niet zo oud als yoga en qigong.) En dat ze zeggen dat het je meer in je eigen kracht brengt. Maar wat gaat het bewegen langzaam. En ik ben dan nog iemand die wel van traagheid houdt. Eén oudere man krijgt van al dat taiji’en letterlijk de daver op het lijf. Overtollige energie die hij nadien weer van zich afschudt en -schopt. Voor mij is dit gek om te zien, maar voor hem is dit niets nieuws. En de lesgever, die beweegt als een wierookpluim in één vloeiende energiestroom. Energy in motion. ☯️
Tijdens de laatste namiddag doen we een voice oefening, om de energie beter te laten stromen. Collectief onze stem verheffen, weer een eerste voor mij. Dat gaat zo: met een krachtig en luid ‘Hum!’ sturen we de energie in ons lichaam naar boven, waarbij we tegelijkertijd uit onze stoel opveren. Vervolgens gaan we zitten en laten we de ziel terug zakken met een zacht ‘Ka…’ Vanop de laatste rij aanschouw ik mijn collega’s die willekeurig opveren en een kakofonie aan geluiden voortbrengen. Ik voel mij als in een chaotisch kippenhok, en krijg de onbedaarlijke slappe lach. Schuddebuikend en echt tot huilens toe moet ik lachen. Ik produceer wel geluiden, alleen niet de juiste… 😅
Met een vrolijker dan bedoelde noot 😉 beëindig ik de workshop. En kan ik alleen maar besluiten: wat is het plezant om je geest te verruimen. Door hier te zijn, heb ik een stukje van mijn puzzel gelegd. Wanneer ik na afloop thuis in mijn zetel neerplof (en niet terug opveer!), zet ik nog even de Hartsoetra op. Een voor mij onverstaanbare tekst over leegte die me toch een vervullend gevoel geeft. Dankbaar voor de nieuwe dingen die ik de voorbije dagen heb leren kennen.
Hilly – 11/2016
Addendum
Ik ben hem nog niet
Frustratie! Damn you meditatie!
Ik neem een optie, op de enige kamer die ‘k hier zie.
Alle deuren toe, ‘t zijn er maar drie.
Alle lichten uit, het mijne ook even, of mag dat nie?
Mogen wel. Maar kunnen… nooit een garantie.
Start the tape. ‘U legt zich neer…‘ D’eerste anomalie!
Ik wil niet liggen, maar een berg worden, zeg ik u. Statig, sereen en immuun voor bigotterie.
Vol zelfinzicht, -appreciatie en zonder apathie.
Maar ik werk mezelf tegen. Wie zoekt er hier ruzie?
Ik verlies van mijn gedachten. Duwen met gemak de berg opzij.
Doen een regendans tegen de flanken. Halen er nog wat dansers bij.
Beginnen te joelen en te trommelen. Lachen mij in mijn gezicht uit.
‘Probeer dit gevoel mee te nemen in je dagelijks leven.‘ Wat een ongepast besluit.
Hilly – 11/2016
Love the crazy maar gepaste addendum!
Interessant! En nu weet ik ineens ook waar die tai chi’ers vandaan komen die ik in de zomermaanden al eens tegenkom op mijn ochtendloopje rond het fort van Mortsel 😉 https://www.rustinbeweging.be/tai-chi-in-het-park/